Mutlak Güzelliğe Övgüde Birleşen İki Anlatı: Venedikte Ölüm ve Ruh Adam

Canlı türleri içinde estetik algısı olan tek varlık insandır. Aklı, yaratıcı yeteneği ve el becerisi ile ortaya koyduğu her yapıtta bir güzellik arama çabası insana özgüdür. Bu araştırmada güzelliğe övgü vurgusu öne çıkan iki metin, Alman Yazar Thomass Mann’ın Venedik’te Ölüm (1912) adlı uzun öyküsü (Aynı zamanda İtalyan yönetmen Luchino Visconti’nin bu öyküden sinemaya uyarladığı aynı film(1971)) tarihçi, Türk dili edebiyatı uzmanı yazar Nihal Atsız’ın Ruh Adam (1972) romanı karşılaştırılacaktır. İki metnin başta olmak üzere hangi noktalarda birleştiği değerlendirilecektir. Araştırmada yazı dilinin sinema birbirini tamamlayan yapısı nedeniyle hem öykü ham da ondan uyarlanan film arada ele alınmıştır. Karşılaştırma metinlerarasılık yöntemi yapılacaktır. Metinlerarasılık 1960’lı yıllarda literatüre giren yöntemdir. Her birbiri ilişkili olduğu kabulünden hareket etmektedir. Okuru/izleyiciyi de içine alan yaklaşımdır. Eserlerdeki metinlerarası ilişki yazarın diğer eserden tamamen habersiz halde kurulabilir. metin okur buluştuğunda yeniden üretilir yeni anlamlar kazanır. birbirinden farklı kültürlerde türlerde üretilmiş filmi (ve ona kaynaklık eden öykü) postmodern roman ilişkiler bağlamında